İçimdeki Yakınım Şiiri - Orhan Gülaçar

"Bu hep devam edecek mi Oğlum ne kadar sürecek böyle ?
- inşallah iyileşeceksin geçecek Anne !"

Bana en derin iz bırakan duygumun ne olduğunu sorsalardı "Annem ’derdim !"

Asil bir annenin fedakarlığı ve sevgisi, Çocuğun öz saygısını geliştirir, kendine olan güvenini arttırır ,ruhsal ile duygusal olarak dengeli büyümesini sağlar.

Anne bunları yaparken yaşamın her zorluğuna göğüs gerer.
Olumlu ortam yaratmak için elinden gelen her şeyini verir .
Bu tahsille eğitimle filan orantılı bir davranış değildir .
Annelik vasfının idrakinde olan kadınlara verilmiş yüce bir duygudur bu .

Ancak bir gün, aynı gökyüzünün altında birlikte yaşarken, gece uyuyup sabah uyandığımızda, sessizliğin ardına saklanan sıcacık ellerinin soğuduğunu fark ettiğimizde,
Tarif edilemeyen derin boşluk hissi bizi vurduğunda ;
Bizi büyüten kadının yokluğunun getirdiği içsel acı tarif edilemez ve başka hiçbir acıya benzemez .
Bir zaman sonra varlığımıza anlam katan Annemizin aslında bize ait olmadığını yüce Yaradana ait olduğunu anladığımızda,

Yaşamaya kaldığımız yerden devam ederiz ancak annesizliğin getirdiği o derin yetimlik .
Yaşımız kaç olursa olsun hep içimizde kalır .