Yakın...! Şiiri - Kezban Akdağ

Zavallı algıların bencil duyumlarıdır
Bakarken görmeyen,şeytana satılmış bir ruh
Bir şiir mısraları uğruna yatmış bir bedende...
Tanımlanamamış bir nedenle...
Neden?
Niçin? sorguları yasaklanmış benliklere,
Taş bağlanmış,kanatlarına kuşların...
Fırtına yakar cehennem ateşi zebani ellerinde
Gök kuşağına kara perdeler çekilmiş
Bir gölge oyunu,gövde gösterisine geçiş
Yüreksizlerin ellerinde bölünmüş yüzde ellilere bir bütün...
Sebepsiz mi? gül goncaları açmadan düşer toprağa
Kim?
Kime...?
Kin yağmurlarını akıtır?
Gözlerden sevgi yerine,öfke doğar...
Büyür mü kan gülleri?
Kökleri yerin yedi kat altında can verirken fidanların...
Kör eden zavallılık,bırakıp gideceğini bile bile,
Bir ormanın ateşe verilişidir hırs...
Çıkardığı yangını seyrederken,kendi yanışının farkına varmayışı....
Kardelenler karın yakan soğuğunda çıkarır başını
Ve meydan okur,doğanın ve kanunun yasaklarına
Yangınlar kardelene su verir,eriterek karlarını....
Yakın...
Ne varsa,puslu düşüncenin isli beyinleri,
Yakın sevgi fukaraları
Altın denen bir metalden değer alanlar
Resimli kağıtlara tapanlar....
Yakın...
Bilin ki her şeyin bir sonu vardır,sizin de sonunuz
Yakın....