Yakaza Şiiri - Türker Ali Sacit

I
Bir yanardağ düştü gece koynuma
Gömleğim tutuştu hararetinden
Kokusu yayıldı damarlarımda
Şarapnel yarası almış gibiydim
Beynimin karanlık noktalarında
Ağır ağır tanklar ilerliyordu
Sanki çiğnenmişti bütün vücudum
Atlar kişniyordu şakaklarımda
Üstümde haydutlar tepiniyordu
Bataklığa batmış birisi miydim
Sesim kimselere ulaşmıyordu
Göz göre göre boğuluyordum
Limana bir tabut yanaşıyordu
Korkudan adını seçemiyordum
Çatlamış kalmıştı dudaklarımda
Yükümü bırakıp ta kaçamıyordum
Göğsüme çökmüştü karayılanlar
İçimde çakallar boğuşuyordu
Kıble tarafına dönemiyordum
Ellerim dehşetle yalvarıyordu
Çamura bulanmış kelimelerden
Bir cümle duâyı kuramıyordum
Aşık kemiğime çıkmıştı sular
Toplayıp zihnimi sayamıyordum
Kaçıncı düşüştü kalkamadığım
Ölüme göz kırpan uykularımda
Maden göçüğünde kalmış gibiydim
Ufkumu kaplayan toz bulutundan
Yol bulup düzlüğe çıkamıyordum
II
Yeis çukurunun dehlizlerinde
Artık kesmiştim ki ümitlerimi
Bir ışık belirdi karşı yamaçtan
Gökkuşağından daha alımlı
Şuâları sardı tüm benliğimi
Yüreğim kabına sığmaz olmuştu
İnciden parlaktı gözenekleri
Bengisu tadında ırmaktı sanki
Geçtiği yerleri diriltiyordu
Süzülmüş gibiydi yed-i beyzâ’dan
Kar gibi nahifti, beyazdı, hoştu
Hikmeti zamanı kuşatıyordu
Göz kamaşmasından bakamıyordum
Hâkikatin nurdan yansımasına
Bir yanardağ düştü gece koynuma
Ayın üşüştüğü gece koynuma

(Mart 1996)