Düşmanıydım güneşin, karanlık beni seçip
Sekerat acısıyla dört tarafımı sardı
Besleyebildiğim bir tutam sevgiyi biçip
Kalan tüm neşemi ciğerimden söktü, aldı
Öyle zamanlarda devriledurdum ki ben
Varlığımın hatırasını anımsar oldum
Öyle yüklere yumuşak izler bıraktım ki ben
Delip geçse de beni artık ağlamaz oldum
Doğrusu yad ederken boynumda ince bir ip
Sönük umutlara baş eğmeyi öğrendim
Bahtım kara bir kavgaymış, kavgadan el çekip
Acılı bir köşede kıvranmayı öğrendim
Aslında suçlu değildim ben itham ettiniz
Kenara çekildim yine de yol vermediniz
Güldünüz, eğlendiniz sevinçleriniz taştı
Öldüm ve yine de bitmedi benle derdiniz
İzzettin Şahan Erdem
Kayıt Tarihi : 26.12.2022 01:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!