Küçük ellerini gökyüzüne kaldırıp, fısıldadı:
-Tanrım! Küçük insanların sivrisinek ısırığına eşdeğer acılara feryat eylemesi artık beni çıldırtıyor. Yüreğim sahipsiz birçok acıya mesken olmuşken, bu feryatları duymaktan tiksiniyorum. Acizliğim arttıkça onlarlaşıyorum, kendimden tiksiniyorum. Ve Tanrım! Kanlı elleriyle herkes seni suçluyor, biliyor musun?
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta