Yakar içimi düet Şiiri - Murat Ülkü

ADAM:
Yakar içimi her nefes, her sabah doğan güneş,
Sensiz bu şehir zindan, sensiz her an bir ateş.
Mesafe denen kahır, kalbimde bir yara, kör,
Gelsen, erirse buzlar, can bulur o an bu çöl.
Duvarlar yükseldi önümde, görmez misin?
Yokluğunda can çekişen, deli bir âşığım, duy!
Q
KADIN:
Anlıyorum, yanarım ben de, kül olurum her gece,
Adın dilimde bir mühür, ruhuma yazılmış hece.
Bu engeller ki zindan, ama kalbim sana tutsak,
Her fırtınada koşarım sana, yelkenli gibi ıslak.
Senin yokluğun, deli bir nehirdir, çağlayanım,
Lakin bil ki, bu hasretle ben de her an eririm.
Q
ADAM:
Erimen yetmez, beklemek bilirim ki kahırdır,
Koynum boş, nefesim dar, kolum sana uzanmaz.
Bir resmin var elimde, bakmaya doyamadığım,
Gözlerinde kaybolur, uykuya dalamadığım.
Şu anki tek dileğim, o mesafeyi eritmek,
Sıcaklığını, kokunu, seni ta derinde hissetmek!
Q
KADIN (Yeni Keder Kıta):
Mesafeler sadece yol değil, ruhumda bir yara izi,
Gözyaşlarımın gizli nehri, kimse görmez temiz.
Engellerin kökünü kurutmak, pahalıya mal olur,
Lakin senden başkası, her solukta ruhuma zul olur.
Bu kararın bedeli ağır, biliyorum adam,
Ama bu aşk, nefsime koyduğum en büyük idamdır.
Q
ADAM (Yeni İsyan Kıta):
Benim de göğsüm dar, gökyüzüne sığmaz sesim,
Zaman bir kum saati, her tanesi bir özlem.
Bu aşk imkânsız değil, en kadim yasa, bilirim.
Seni almadan durulmaz, seni görmeden yaşanmaz.
Bütün evreni bir öpüşe değişir, ruhumu sunarım,
O duvarlar ki örüldü, hepsi yıkılmalı, inan bana!
Q
KADIN:
Sözlerin bir sel gibi, alıp götürür beni benden,
Ördüğüm duvarları yıktım, senden kaçmıyorum.
Korkum bitti, inan, sensiz geçen zaman tükendi,
Sana layık olamamaktan korkan bu kalp, güvendi.
Kâğıt kaleme dökülür aşkın, lakin ben bizzat geliyorum,
Bütün yeminlerimi toplayıp, sana doğru yürüyorum.
Q
ADAM:
Bırak şimdi korkuyu, bırak o deli düşünceyi,
Sen benim yazgımsın, kalpteki o büyük bilmece.
Yazmak sensizliğe boyun eğmektir, çaresiz kalmak,
Seni gerçeğin ta kendisi, ömrümün öznesi yaptım.
Bu dünya batsın, her şey yıkılsın, kalbinde yer ver,
Bizim aşkımız, sonsuzluğun en büyük bilmecesi.
Q
KADIN
Benim aşkım bir meşale, aydınlatır her yanımı,
Yazdığın her kelimeyle, yeniden can bulur canım.
Bu fırtınalı denizde, ben senin artık limanın.
Bekle beni, geliyorum; baharı kışı bıraktım.
Ey Canımın Cananı, geldim ben sana, söz bitti!
Q
ADAM
Ne duvar, ne nehir, ne de bir mesafe kaldı,
İki yarım ki, birleşti; en büyük sırrına daldı.
Artık suskunuz, dökülen sadece bir nefestir,
Bu kavuşma yeminimizdir, ebedi bir bestedir.
Q
KADIN
Gözümüzde ne geçmiş ne de gelecek var artık,
Sadece bu an, sonsuzluğa atılmış tek bir çentik.
Bu tenler ki birleşti, ruhumuzda dinmez bir coşku,
Son nefesimiz bile, seninle alınan ilk soluk.
Ne ölüm ne zaman, ayıramaz bizi asla yeniden,
Biz aşkın ta kendisi, hem öncesi hem de so günnrası.