Yakan fırtına Şiiri - Me Sakin

Yanıyor derinden, gönül,
Rüzgarla savrulur küller.
Her seher andım adını,
Kendi içimde, sessizce...

Lafla söylemek kolay,
Sanki bir bakışla biter.
Oysa meşakkatliymiş,
Bir ömür ister bu işler.

Ceylan gözünü görmeye
Yürek dayanmaz, bilirim.
Amin denilmeyen işe
Bakarsın, el olmuş, gider...

Göründüğünden beridir,
Yalan dünya bize zindan.
Her nereye bakarsam, o..
Her yerde ondan bir iz var.

Çiçekti gönlüme konan,
Rengârenk, ince bir nağme.
Sessizliğim katilimdi,
İçime atmıştım her an.

Gavur ağlar halimize,
Şaşırır kaderimize.
Çözülemeyen bilmece,
Kim anlayacak, bilecek?

Açtım dertlerden bir kuyu;
Ne ben ettim, ne ben buldum.
Kaçıncı bahar geçiyor?
Dünyam her yıl yıkılıyor...

Ey beni yakan fırtına,
Ey yüreğimi delen yel!
Sanki cehennem kapısı
Açıldı… gittin ya hani.

mesakin-01/07/2025