Yakamoz Şiiri - Yavuz Erdin

Yine o sahildeyim ama sen yoksun dalgaların içinde.
Geceye yaslanmış bir hüzün büyür yüreğimde.
Ay suskun, yıldızlar sönük, yakamozlar vurmuyor sahile.
İçimde dalgalanan duygularda yankılanıyorsun sadece.

Ruhumdaki her parıltı sen, her dalga taşır anıları.
Gözlerimi kapatıp uzatsam elimi yakalarmıyım yarınları?
İstemem, kaplamasın gökyüzünü yüreğimin karanlığı.
Gel ki aydınlansın dünyam, yakamozlar sarsın dört bir yanı.

Bana gelsen, dursa dünya, geçmese bir an bile.
Beraber baksak uzak ufuklara, o ışıl ışıl denizlere.
Elele verip yırtıp atsak gecenin kör kalmışlığını.
Kavuştursak birlikte denizlere narin yakamozları.

Gelip geçen bir duygu değil ki bu yarın unuturum desem.
İçimden söküp atamam seni, ne yapsam ne etsem.
Bekliyorum hep o sahilde, vazgeçiyorum herşeyden.
Yakamoz gibi ışığım ol, doğsun seninle yeniden bu beden.