Yak Sultan Şiiri - Seçkin Eraygen

Ey Sultan, ne yere sığdım ne göğe,
Zâtına eremem, nefsimle perdelenmişim.
Murad ettim bir garip kulunun gönlünde durmayı,
Oysa yanmalıymışım senin aşkına.
Ziyan ettim ben yüreğime.

Yak Sultan, yak da gönlümü,
Pişsin bu ham yürek aşkın ateşinde.
Yanayım, yanıp da kavrulayım,
Her közüm “Sen” diye titreye,
Her külüm “Sen” diye savrula.

Ne yer kalsın bende, ne gök,
Sadece Sen’in aşkın olsun içimde.
Bana bir damla rahmetin düşsün,
O damlada deryanı bulayım.