Yak Beni Şiiri - Çağdaş Çetinkaya

Gözde Kocaoğlu’na

susuyorum sözün kayanama noktasında
hangi dizeyi aralasam bir yalnızlık esiyor
hiçbir sözcüğü sonuna dek bilmiyorum
derinliği korkutan gözlerine dalınca

saçma bir iç denetim parmak uçlarıma doğru kayıp giden
korku kaygı vesaire
üstelik kıskançlık da eski tadını yitirdi
en sevdiğim yanın, mavi

uzaklaşıyorum kendime
çocuk yüreğimin değişmeyen tutkusu
aşk
düşler kuruyorum yeniden gelecek üzerine

bir kısık sesle sonra, bozuk, çiğ
bir kirli görüntüyle hayata ilişkin
dönüyorum gerçeğin o değişken grafiğine

yeni yeni yaşamlar tasarlıyorum ödünler vererek
aklımda yüzlerce geçerli açıklama
nasıl olsa, karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini
görünüyor otopsi raporunda

bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan
yüzlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbimde
anılar inançlar incelikler düşler

yalan hepsi
oyun başladı
bir mızıka sesi duyuldu
karanlığın rahminde
sinsice ilerleyen bir ışıltı
durgun ve dilsiz gözlerime belirdi

öylece, kendi ruhunu izledin
bir adam gelip sahnenin ortasına
usulca öptü seni

yapayalnızım, kıskanıyorum
üzerime benzin döküp yak beni!