Yahya Uzunal Şiirleri - Şair Yahya Uzunal

Canım acıyor anne duyuyormusun sesimi
Kardeşim gözümün önünde can veriyor
İnananlar verirken son nefesini
Şahadet sesleri dudaklarından süzülüyor

Bitmek bilmeyen bir işkence gibi

Derdimi yalnızlıkla demliyorum artık
Kimsesizlerin çığlığı gibi şiirlerim ,
Sustukça üzerime geliyorlar
Öksüzlerin göz yaşları gibi şiirlerim

Bir diyara düştüm yalnız başıma sessizlikle savaşırken burun buruna kaldığım karanlık sorguya çekiyor bu gece beni
Eksik kaldığım yanlarımdan vururken yüzüme hatalarımı ders çıkarmak yerine sadece gülüyorum
Çünkü karşılık verirsem kazanamıyacağım bir savaşın içindeyim biliyorum
Tükendim bu gece yine insanların yüzlerine gülerken içim kanıyor ama belli etmiyorum
Tutunduğum dalların hepsini tek tek kırdılar ben düştüğümde neden ayağa kalkmadın diye sordular
Hiç ellerini uzatmadılar hiç yardım etmediler sadece düştüm diye güldüler kalkmadım diye kınadılar

Ellerimden kayıp gidiyorsun tutamıyorum seni hayat
Zaman su misali akıp gidiyor tutamıyorum seni hayat
Eskiyor sevdalar birer birer tutamıyorum seni hayat
Verilen sözleri tutmaya vaktim yok hayat

Ne kadar güzel yaşanılabilirse bir aşk o kadar güzel yaşadım
Taksim sokaklarında istiklal caddesinde galata kulesinin yanında
Eminönü sahilinde mekik dokudum sevgimle
En çokta o üzdü beni destan olucak sevgim tarih oldu

Bir ağacın son baharda yapraklarını döküp ilkbaharda dallarının yeşermesi gibi gariptir bu hayat .
Kimi zaman mutluluktan ağlar insan kimi zaman hüzünden yanlızlıktan ayrılıktan .
Her ne hikmetse her duyguyu içinde taşır insan lakin aşk hariç o yüzden başkasında arar onu başka yüzde başka tende başka nefeste .Bulduğu zamanda asla bırakmaz istemez en kötüsüde aşk tek kişiliktir iki kişiyi kabul etmez ayrılıkların olmasına karşı değilim ama keşke seven insanlar terk edilmese vesselam ...