Yağmurun Cevabı Şiiri - Hatem Çetinkaya

Yağmur damlası takılı kaldı
gözlerimin penceresinde,
bir masalın yarım kalan cümlesi gibi,
bir dudağın, sevdiğinden kayması gibi...

Cam balkonum,
üşüyen bir kedi gibi
kıvrıldı içime,
zamanın soğuk dikiş yerlerinden sızarak.

Bir silecek,
hızlıca sildi geçmişimizi ...
gözlerimin camında "bir çığlık" gıcırtı...

Ben mi ıslanmıyordum,
yoksa yağmur mu beni
çoktan unutmuştu?

Pencerenin buğusunda adını yazdım
bir parmakla,
sonra adın bir "buz çiçeği" oldu penceremde eriyen...

Biliyordum;
bazı gözyaşları,
bazı yağmurlar gibi
kimsesiz sokaklarda, kaybolup giderdi .
kalbin kuytu köşelerinde,
bir nehir gibi taşardı...

Ve ben o yağmurun ardından,
bir daha hiç kurumadım....