* Yağmurun Ayak İziydi Şiirlerin

YAĞMURUN AYAK İZİYDİ ŞİİRLERİN
Suyun billur sesiydi, yağmur!
Ürkütmeden, usul usul
Dolanırdı hayallerimin üstünde,
Yalın ayak.
Ve ruhumu cezbeden aşkının,
Boynumu vuran, zalim fermanıydı şiirlerin.

Çiğ damlaları gibi,
Mühürlerdi, adını ömrüme,
Her gün doğumunda…,
Her gün batımında…,
Yağardı kadife şiirlerin.
Ben anlardım, kıskanırdı güz.
Kah sicimdin, kah sağanaktın, kah dolu,
Hazan mevsimi,
Gözlerinde boğulurdum.
Dirilirdim gül iklimi,
ikiz gamzelerinde, Bir gülüşüne kanardı,
yaz yağmuru.

Suyun, sessiz sedasız ayak iziydi şiirlerim!
Yazar dururdu yüreğine, her mevsim beni, yağmur.
Başımda,
sürü sürü turna kuşları,
Kırlangıçlar, göğel başlı sunalar.
Bilmiyorum hangi sürgün zamanından bulup geldiler aşkı!
Boyunlarında asılı ömürlük sevdalar.
Şakayıklar yarışırdı dokunmak için yağmurun kirpiklerine.
Dokurlardı rengarenk gökkuşağını
Atlas ipekten düşlerimle,

Yağmurun ayak sesiydi şarkılarım!
Adım adım yaklaşırdı hazana, hüzzam.
Göğün gözyaşlarını taşırdı gerdanında,
Yıldız kolyeli kızlar.
İncinsen değdirirdi parmaklarını kirpiklerine, deniz.
Aşkın son güftesini bestelerdi Elleriyle,
Sonbaharda Keman.
Hafiften bir meltem eserdi, uçuşurdu saçların
Söyler dururdu şarkını Rüzgâr, dudaklarıyla.
Yağmurun ayak sesiydi şiirlerim.
Ve ruhumu cezbeden aşkının,
Boynumu vuran zalim fermanıydı bu dizeler.
FATMA DOĞAN 24.10.2025/TURHAL