Yağmurlu bir akşam,
Penceremin önünde yağmurun kışını izliyordum,
Gökyüzü öylesine öfkeli ve hüzünlüydü ki,
Gözyaşları nafile olup şimşek sesleriyle,
Etrafa yüreğindeki ateşi savuruyordu,
Gökyüzünün halini kendime benzettim,
Çünkü; bende gökyüzü gibi öfkeli ve hüzünlüydüm,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta