Yağmurlar Düşerken.

Yağmurlar semadan düşerken,
Eline yüzüne sür şifa niyetine;
Zira her damla, Rahman’ın tazecik selâmı
İner yeryüzüne sessizce, ince bir lütuf gibi.
Anlayabilirsen, yağmur sana konuşur,
Kalbine bir kapı açar âlemlere…
Bir teheccüd anında, gecenin en mahrem saatinde,
Herkes uyurken sen uyanırsın O’na.
Yavaşça kalkarsın secdeye,
Ve ellerin titrer rıza kapısının önünde.
Dersin ki:
“Ya Rabbi…
Sırtımda yılların yükleri,
Yüreğimde dinmek bilmeyen acılar,
Gözlerimde senin rahmet yağmurların…
Belki bugün affa gark olur bu günahkâr kulun.”
Duaların yükselir semaya,
Bir kuş gibi hafif, bir sır gibi saklı.
Gecenin örtüsü aralanır sen fark etmeden;
Kalbine, hiç duymadığın bir ses iner,
Gizemli bir dil, ilahî bir nefes…
Ansızın bakarsın kalbinin en kuytusuna,
Orada bir nur parlar,
Orada Rahmet-i Rahman seni sarar.
O an anlarsın ki,
Hiçbir gözyaşı boşa akmadı,
Hiçbir sızı sebepsiz değildi.
Her acı, seni O’na biraz daha yaklaştırdı.
Şükredersin…
Elhamdülillah dersin uzun uzun.
Ve bilirsin ki, arşta yankılanan her şükür
Bir kapı daha açar sana rahmetle.
“İyi ki Birsin Ya Rabbi” dersin,
“İyi ki beni bırakmadın,
İyi ki kalbime seni sevdirdin.”
Elhamdülillahi Rabbil âlemîn