Yağmurla Toparla Tebessümleri

Âdem’e ulaşır kervanın başı
Yollar türlü türlü, liman değişmez
Her canın yanında nefis yoldaşı
Fısıltı değişir, lisan değişmez

Yere dökülmeden Habil’in kanı
Uyuşan duygular çöker derine
Kirli bir toz duman kaplar mekânı
Kanatlar açılır son seferine

Bulutlar toplanır, başlar sağanak
Tufanı görmeden bitmez kavgalar
Sular yükselirken dağlar sığınak
Sanırsın doruğa vurmaz dalgalar

Yapışır tenine toprağın rengi
Hayat iksirini doldur tasına
Kıvama ermeden kalbin ahengi
Emeller yerleşir tam ortasına

Aynaya bakarsın üç beş saniye
Özü balçık, aksin insan görünür
Kalbini faş edip bir kaç faniye
Ah etmek şikâyet, isyan görünür

Yağmurla toparla tebessümleri
Yüreğin sınırsız bir umman olur
Şefkatle çözerek kördüğümleri
Canlıya, cansıza tercüman olur

Anları bağlasan ucu ucuna
Eriyen zamanın üzerindesin
İstersen dünyayı al avucuna
Senin de silinir bir gün adresin