Yağmur Zamanları - Sabah sevinçleri -

Sabah Sevinçleri -

Sabahları erkenden uyanıp balığa gitmekti en büyük özgürlüğümüz
Babamın arkadaşlarıyla birlikte
Birer birer dökülen çınar yaprakları gibi
Dökülen yapraklardı onlar hayatımızdan rengarenk..
Bizim de bir oltamız olduğu gün
Ne kadar küçüktü okyanuslar
Ve bizde o adamlardan biriydik artık
Balıklar, şelale ve biz şakalaşırdık
Çubuk çayında saklambaç oynarken sular..

Ah bir bilseniz..

Ve uçurtma uçururken çağırıldığında hiç gitmemek
En güzel misketleri yütmek
En iyi kişiyle kiş olmak
Ve mutlaka ilk gitmek...

Belki Çubuk çayında canlı balık görmek
Belki tezek toplamak çok gerektiğinde
Bir tabak şekerli yoğurt karşılığında
Anne ricası..
Ve sonra bitip tükenmeyen ayakkabı arızaları
Toptan başka işiniz yok mu sizin..
Dizlerde hep bir hatırası olan
Kronik Yaralar..
Her biri bir oyun sevincinden kalan
Hep yeniden yeniden kabuk bağlayan ve dökülen yaralar..
Çocukluk nişanı gibi
Allah korusun...

Ve sonra Siyah beyaz televizyon
Her evde olmayan..
Ve sonra 12 Mart
Karartma geceleri,anarşi haberleri
Devlet televizyonlarında..
Boynu gıdıklı paşaların
Sanki anlaşılmamasına özen gösterilmiş açıklamaları
Naklen banka soygunları
Televizyon geldiğinden beri
Hep acı reçeteler
Paketler, paketler
Ve illaki her devirde şekli değişse de var olan.
Kuyruklar kuyruklar..
Hiç tükenmeyen..

Ve çayırlarda kelebekler peşinde koşmak
Yemyeşil doğa alabildiğine top sahası
Girişler açık ve bedava
Gece yarılarına dek
Maçlar yapmak; ofsaytlı ofsaytsız
Tek kale japon kale..
Ve anlamsız ama gerekli gibi illa her maallede farklı tarzda oynanan
Savaş oyunu..
Ertesi gün tekrar dost olunan.

Şimdilerde hiçbir rengi olmayan
Cennet kelebekleri gibi..
Rengarenk özgürlük senfonisi
Çocuk, koşturma ve kelebekler curcunası...
Ve siz o zamandır renklerine aşıksınız bu ülkenin...
Sabah mahmurluğunda taze demlenmiş çayına
İçinde riya olmayan dost komşu suhbetlerinde uyuklarken
Sabahları gün aydınlığında dost komşu selamına..

Belki en büyük sorun kukalı saklambaçta ebelenmiş olmaktı
Belki istop derken onun ismini özellikle anmaktı hep zor olan
Lise yollarına hayaller kurmaktı..

Bize pırlanta gibi davranan
Hiçbir öğretmeni unutmadık
Ve galiba
Ne öğrendiysek sevdiklerimizden öğrendik
En güzel onlar çekiyordu
Bizi sıra dayağına
Çünkü galiba hepimiz suçluyduk..
Siyasi çocukluk suçlarından..

Uslu çocuklardık aslında
Arada öğretmen çok kızar
Parmak uçlarımıza vururdu cetvelle
Sırayla..
Şiddetin nasıl adalet
Ve eğitim sağladığını gördük
Oysa biz aslında uslu çocuklardık
Hür çocuklardık boyumuzca başaklar arasında koşuşan.
Köylü çocuklarıydık...
Anadolu nun ortayerinden...

Aç kapıyı bezirgan başı...

31 Mart 2012