Yağmur Ve Alman Şiiri - Kemal Tekir

Hans,eşi ve oğlu Alfret,
Frankfurt yakınlarında,
Bir kasabada yaşarlarmış.
Evlerinin üç yüz metre yakınında,
Güzel bir koruluk varmış.
Hans her sabah erken kalkar,
Oğlu Alfret’le birlikte,
Koruluğa kadar, yürüyüş yaparmış.
Yürüyüş dönüşü evde,
Kahvaltılarını yaparlar,
Baba işe, çocuk okula giderlermiş.
Alfret henüz beş yaşındaymış,
Pazar günleri bu yürüyüş,
Ailece yapılır,
Korulukta kahvaltı yapılır,
Sonra eve dönerlermiş.
Alfret ile annesi,
Bu durumdan çok rahatsızmış.
Derken Pazar günü gelip çatmış,
Havada çok yağmurluymuş.
Alfret ile annesi sevinmiş,
Anne duruma göre
Kahvaltıyı salona hazırlamış.
Baba ile Alfret birlikte,
Salona inmişler el ele,
Baba: _Haydi yürüyüş başlıyor
,Her Pazar ki gibi, dört yüz adım,
Salonda,masanın etrafında,
Haydi marş,marş,deyince,
Anne.-Siz delirmişsiniz
,Ben bu işte yokum,
Ben deli değilim,demiş,
Baba:- Biz deli değiliz,
Prensip sahibi Almanız,demiş.
Alfret mecburen babaya uymuş,
Masanın etrafında dört yüz adım yürüyüp,
Kahvaltıya oturmuşlar.
Sıra yumurtaya gelmiş,
Sofrada tuz yokmuş.
Anne mutfağa koşarken,
Babanın sesi duyulmuş.
-Alfret, sen küçüksün,
Tuzluğu sen getirmelisin,
Yalnız unutma koruluktayız,
Masanın sağından eve,
Dört yüz adım yürü,tuzluğu al,
Dört yüz adım solundan yürüyerek,
Tuzluğu al da gel.
Alfret denileni yapmış,
Yorgunluktan perişanmış.
Derken kahvaltı bitmiş,
Babanın sesi yükselmiş,
-Haydi eve dönüyoruz,
Dört yüz adım dönüş yürüyüşü,
Haydi bakalım, marş,marş, deyince,
Alfret, babasına şöyle seslenmiş,
-siz gidin baba,beni beklemeyin,
Ben bu gece, korulukta yatacağım,demiş,
Kanepeye yatmış, uyumuş.