Ve yağmur durulur
Bir şehir akar caddelerden
Mazgallara biriken
Gün görmemiş çocukların
Masum ve pak günleridir
Şehrin kaldırımlarından geçer
Üstü başı çıplak
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Hangi yürek bir yağmur çocuğu değil ki... Her biri nice boranları, nice fırtınaları yaşamış, nice baharları hep teyet geçmiş... Kimileri kışta baharı yaşamış yaşamasına da, sor bakalım ne yaşamış...
Ne hayattan zevk duymuş, ne bir lokma ekmeyi anlının terini silerek yemenin zevkine varmış... Zor mudur... Zordur elbet ancak yokluğun çocukluğu daha iyidir ve hayata insanı daha kavi, daha hazırlıklı yapar... Daha çocuk yaşta olsa bile iki ayağının üstünde durmayı öğretir...
Güzel, anlamlı ve bir o kadar akıcı şiirinizi kutluyorum Mehmet Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta