Yaktım dünyaları haykıramadım
Nefesim yetmiyor engellere takıldı
Tökezledi yüreğim ufuklara yelken açamadım
Rüzgârım boranlarda yelkenim param parça
Issız diyarlar kabul etti de sen edemedin
Açılan eller oldu sevgi dileyen
Sana açılan elim bomboş kaydı daima
Mavisine aldanıp gökyüzüne kanat açtım
Şimşeklere yakalandım yıldırım çakışı
Kalbimin atışından keskin değildi
Kurban olmaya hazırdı ürkek yüreğim
Masumdu saftı küçücüklüğünde büyümekteydi
Artışında boşalan oldu her yağmur çisesinde
Yontulmuş kum halini almışım şimdi
Üflesen savrulup yok oluverecek gibiyim
Çöllerin var olmayan serabında kayboluyorum
Hafifçe fısıldayan uğultu gibi
Varsam sessizliğine karmaşan oluversem
Şaşkınlığında bakışlarına mühürlensem
Titreyişinde hislerin o an ben olsam
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
