Yağmur Bulutum Şiiri - Erol Güldiken

Güneşin yakıyor ama,
ben üşüyorum artık soğuyan sevdanda…

Sanki sinsi bir hazan bekliyor gizeminde,
Duygularıma zehirli bir hançer saplı…

Dokunma yarama! Aşk kanıyor içimde…

Bilmem hangi yaprak dökümüdür bu
soğuk gecelere sancılı…
Sabahları olmaz ki böyle saatlerin
Dünyanın uğultusu yankılanırken beynimde…
Zaten bugün, akşam vapuru, mendil sallamadı mı martılara…

Yağmur yüklü bulutlar mı geliyor ne,
Bak! ...
Hüzünlü yüreğimden ağıtlar yükseliyor …

Bilir misin,
Her ağıt bin şiir yüklü yüreğine akan,
Oysa ben, bir damla gözyaşı bile dökemiyorum…
Yağmur öpüyor acıyan gözlerimi ıslak ıslak,
Yalnız sana yanan ateşlerime göz kırparak…
Artık acılarımı bile anlatamıyorum…

Ben sendeyken hızla geçmiş zaman, değişmiş aşkın…
Saatlerim durmuş gönül çarkımda zamana küskün…
Yıldızlar şahitti, gözyaşlarıma geceler boyu;
Sen, anlayamadın ya, aşka nasıl köleydi bu yürek…
Ne yazık…
Sevdam gururu yıkmış sürünürken yerlerde,
Anlayamadım ki, aşk zamana uymuş
Ve ben kalmışım boynu bükük, destansı hayallerde…

Erol GÜLDİKEN…. 20.5.2011 – 21:15