Yağmur Şiiri - Doğa Bulut

bir romanın soluk karakteriyim
kapalı perdelerim arkasında mutlu
ve bir yaşamın renkli çocuğuyum
çok uzaklarda,
bin kişinin arasında tek başına!
el çırpsam kaçar martılar
ama yüzlerce asalak yapışmış bırakmayorlar...

ellerime bakarken yakalıyorum kendimi,
yagan yagmurda gozlerim açık
gökyüzünden yüzüme inen hediyeleri sayıyorum
taa içime ve içimden de derinlere...
işte geldi...
şimdi ellerimde...
en az benim kadar yalnız
en az benim kadar kayıp
ve en az benim kadar da sakin belki de...

ellerimle odamın ışığını bulamayorum
odamın sert ve acı karanlığı içinde.
ne güneş doğsun istiyorum
ne de karanlık, bir gece boyunca
sadece yağan yağmuru içime çekmek istiyorum
saatler ve saatlerce... ardından hepsinin sonunda,
sevgilim gelip arkamdan sarılınca
ve en az benim kadar ıslak
ve hayatla dolu olunca,
öpmek istiyorum onu
kısacık ama anısını bırakarak aklında
aylar, yıllar ve bir ömür boyunca...

23.04.2001