Yağmacılar...! Şiiri - Mahir Odabaşı

Bazen savaşlarda,
Bazen depremlerde,
Bazen kazalarda,
Bazen sellerde,
Bazen sahipsiz evlerde,
Neticede, felaketlerde,
İnsanlıktan nasiplenmemiş,
Belki de helal süt emmemiş,
Vicdansızlar ortaya çıkıyor.
*
Olayın daha da vahimi,
Enkaz altındaki afetzede
Can derdinde düşmüş iken
Kolundaki bileziğini almak için
Kolunu kesecek kadar
Bu yağmacılar canavarlaşıyor.
Televizyon ekranlarında
Tüm dünya nefretle izlerken
Müslüman bir ülkede
Bu nasıl olur diye
Hayret edeceklerini düşündükçe
Ürperip, yüreğim sızlanıyor.!
Bir de kamera karşısında
O sırıtmaları yok mu,
İşte beni bu maffediyor.!
*
Afetzedelerin el emeği,
Gözyaşı ve ahının olduğu
Eşyaları yağmalıyorlar.
Birde, gelecek için
Ne acıdır ki,
Küçük çocuklarda
Bu fırsatçıların yanlarında
Yağmalamaya alışıyorlar.
Evet şimdiden alışıyorlar…
Acil ıslah edilmezlerse
Gelecekte her türlü pisliğe
Karışıyorlar…
*
Hepsini aynı kefeye
Koymamak lazım.
Çünkü bir kısmı,
Eğitimsiz insanlar…
Ayıptır, günahtır yapmayın
Dendiğinde, pişman olup,
Yüreği sızlar…
Mahcubiyet içerisinde,
Oradan hemen vızlar.
Ve bir daha yapmaz.
*
Öyleyse,
Önce ailede anne- babaya,
Sonra okulda öğretmene,
Ve toplumda herkese
Görev düşüyor…
Her kim afetlerde
Beleş deyip,
Eşyalara üşüşürse
Önce ikaz et.
Olmadı,
Güvenlik güçlerine
Hemen ihbar et.
Görev bitti mi?
Elbette hayır.!
Ve unutma…!
Yakının bile olsa,
Düzelinceye kadar,
Ne samimi ol,
Ne de kayır.!
*
Neticeyi kelam,
Düşünüyorum da
Yağmalamanın sebebi,
Sadece fakirlik olsaydı
Bütün fakirlerin yağmacı,
Bunun aksine tüm zenginlerin
Dürüst insan olması gerekirdi…
Vesselam…