Yağlı İlmek Şiiri - Efe Güngör Gülsever

İpe gidiyorum
Daha vaktimiz varken, kalkmamışken gönlümden gemiler
Dokunmamışken yarin tenine bir kere, öpememişken gözlerinden
Ve bir şiirimi bile gösterememişken, evet ben, güngörmeyenlerden Efe
İpe gidiyorum

Bilmez mi kader içimde ki yaşama sevincini de
Arkamdan diz boyu ölümler gönderir
Neden kaldırır bu çilingir sofrasını önümden
Mutluluk lokmalarımı mı sayar daha mutlu olmadan
Koyamaz mı beni son gece yârîn nazenîne

Kaderi yenip görür müyüm seni, gülüm sen söyle
Tutar mıyım ellerini ilk ve son kez, veya
Yüreklerimiz çarpışır mı bir tan yeri vaktinde
Sabaha katıp da o mühürlü gözlerinle
Bana bir demlik çay demle

Bakarsınız şafak doğan güneş teskere elde
Ben bir bakmışım şafak dar ağacı, yağlı ilmek boynum da
Ayaklarım birazdan altına vurulacak idam sehbasın da
Titrek bir sesle selam ederim çok uzaklardan sana
Aman bu olanları duyup da sakın tenhalaşma.