henüz gençken her şeyi görmüş geçirmiş bir çocuk
İçimdeki aşkının fırtınası dinmiyor,
Saklanıyorsun, kaçıyorsun,
Ama kurtulamıyorsun.
Ne kadar uzaklaşsan da,
Her gözünü kapadığında,
Kalbinin her vuruşunda
Aşk dediğin nedir ki?
Birini delice, gözü dönmüşçesine sevmek midir?
Etrafını görmeyip sadece onu görmek midir?
Her şarkıda onun aklına gelmesi midir aşk?
Göz kapağın her düştüğünde o karanlıkta yine onu görmek midir aşk?
Bazen olur ya, özlem susmaz,
Dinlediğim her şarkı sana ağlar.
Her nefeste biraz daha yanarım,
Sensizliğin gölgesinde çoğalır yaralarım
Sensizliği düşünmeye korkarken,
şimdi sensizim.
Gözlerim manzaranı, güzelliğini özledi;
ellerim tenini ister oldu.
Sana uzandığım her seferde,
Sensizliğin mevsimindeyim,
kalbim üşüyor.
Ellerim buz tutuyor,
seni istiyor bu gönlüm.
Gözlerini, sesini, kokunu istiyor.
Gidişin odada yankı gibi kaldı; sesin sustu ama acısı hâlâ çalıyor. Bir fotoğrafın kenarında bekleyen kalbim, zamanı durduramadı, seni hiç durduramadığı gibi. Her şey yerli yerinde duruyor gibi görünse de, aslında en eksik yerim sensin. Çaresiz kalırsın, boş boş dalarsın; baktığım her yerde sen varsın. Sesin kulaklarımda yankılanırken, sensizliğin ne kadar zor olduğunu yeniden anlıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!