Yadsınamaz Kader Şiiri - Sümru Yılmaz

Çatık kaşlı ufukların sabahında
Kör düğüm sorunların kucağında
Bir kez daha uyandım.
Ne gülen güneş ne aydınlık sabah
Ne de yüreğimdeki tükeniş umurumda.

Yalnızlığın koynunda üşüyorum.
Gidesim var bu alemlerden
Çöken omuzlarımdan
Günden güne eriyen imgelerimden
Ölesiye vazgeçmek istiyorum.

Yorgunum tutmaktan herkesin ellerini.
Gelmeyen baharları
Gönül bahçemde açmayan çiçekleri
Uzanıp da tutamadığım
Gökkuşağının enval renklerini
Ve seni hasretle özlüyorum.

Biliyor musun benim obamın suları serin,
Kışları dayanılmaz çetin
Ormanları derin yeşildir.
Gönül benim değil, herkesindir.
Hüküm benim değil, alemlerin
Suç kimsenin değil, ne gelirse rabbimdendir.
Taşıdığım bu yaşam yükü
Ezel ebed yolunda yadsınamaz kaderimdir.