Yaban İnciri Şiiri - Figen Güler

Senin adın hiçbir tohumda geçmiyor;
Bahar defterinde adına rastlanmıyor.
Şifrelenmişsin taşın içinde belki de,
Ama kırılmadıkça bilmez seni kimse.

Saat yok, köklerin zamanı reddetmiş;
Düştüğün yerin rengi ise değişmiş.
Bir kırlangıcın unuttuğu yön gibisin;
Sen tanınmamış bir yaban incirisin.

Gölgen bile gölge değil, çok farklı;
Sanki eski bir yankının karartısı.
Biri seni tanımaya kalksa unutur;
Düşünmeye çalışırken senin gibi olur.

Bakışın dokunmadan sana el yakıyor;
Gözlerin görmeden her şeyi anlatıyor.
Sözlerin susarak bile izini bırakıyor;
Sessizliğin kalabalıktan çok bağırıyor.