Yaban Güvercini Şiiri - Ömer Çelik

Ürkmesinden çekinir,, uzaktan seyrederdim
Yabani guvercine tek avuç bulgur verdim.
Gelip omzuma kondu, geze geze savuştu.
Balkondan, pencereden
Eksilmez uğultusu
Takılır kumrularla, değişti huyu suyu.

Pusuda nankör kedi
Pörsümüş sokaklarda, bir parça ekmek verdim.
Koşup bahçeme daldı, köşe bucak saklandı.
Hafta bitmeden daha, suladım çiçekleri
Hiç mi boş duramamış
Çekirgeler, fareler, sırra kadem basmıştı.

Pupasız bir tırtıla, taze yapraklar verdim.
İşin erbabı gibi, tıkır tıkır işledi.
Bir mevsim geçmemişti
Halis ipekler verdi.
Tarzından, fıtratından kim bilmez emektarı.

Kibar uyanıklardan, sıkışmış, feryat, figan!
Mukabili borç verdim.
Rastlarım, umursamaz, naturası değişti
Hem kaypak hem de kurnaz.
Birkaç artık yıl geçti, ismimi hatırlamaz.
Hırsının mümessili
Şu beşeri yaratık, cüzdanın kölesiydi.

Danıştım bir bilene, teferruata inmez;
Veresiyemiz yoktur, üç-beş kuruş ver bana.
Bir-kaç seneye kalmaz
Belki yazarım ama
İcazet söz istemez, izahate laf yetmez
Okumak anlamakla.