Ya Tam Ya Hiç....

Ellerini terse çevirip de
Unutulacağını mı düşünüyorsun
Düşlerimden bölünüp atılacağını
Sana yazdığım şiirlerin yok olacağını
Aklının ucundan bile geçirme

Ne yöne gitsem
Başımda pare pare kan bulutları dolaşır
Neyin cesareti bu
Giden gitmeyi niçin deniyor
Ben niye dünyamda yarım kalıyorum
Oyuncak mıyım?
Oyun çocuğu muyum?
Biçimsiz bir aşkın
Hasat’ını alan rüzgâr kadar serseriyim
Bırakıyorum martıların kanatlarındaki dansın ahengini
Zehir zemberek hatıralar bırakıyorum hüzünlerin dehlizlerine

Ve;
Bırakıyorum
Issız limanların rotasız misafirlerini
Dokunup el çektiğim tenimin her hücresi
Hançer kesiği gibi sızlıyor
Kalsaydın kalabilseydin demiyorum

Oysa
Gülün goncası
Aşkın sevimli sesi olduğum söyleniyordu kulağıma

Evet,
Kendimi bildim bileli
Martıların kanatlarında mavi boncuk
Hiç büyümeyen çocuğum
Büyüdüğümü sandığım her zaman’ın yitiği oldum
Giden beni bende bırakmıyor
Benden götürmese rahat olmuyor

Ve…
Bundandır tenha yerlerin
Kuytu gölgelerine duruşum
Bundandır aşkıma dik oluşum

Ve…
Bundandır
Onca zahmete karşı onurlu savaşım

Sevenim sarmazsa
Laftan da anlamasa
Kırpmadan gözümü
Kavgaya tutuşurum
Tüm yorgunluğuma rağmen
Duygularımın filizlerini
Darağacında sonlandıracak olanın
Alnını karışlıyorum

Dedim ya deliyim
Çokça da doluyum
Fırtınaları ben ekip ben biçiyorum

Bak ellerime
Sıcak yürekli heykel tıraşın buz kütlesiyim
Yalnızlık bana çok değiyor
Ben seni mecbur olduğum için sevmiyorum
Benden aldıklarının anısına
Seninle ölümün usturasını biliyorum.....

Sibel KILIÇ….