Ya Rab Bu Kulunu Mahsun Ettiler

Geçmişim karanlık mazide duran
Her gülüş bir sille yüzüme vuran
Görmedim kimse yi halimi soran
Ya Rab! Bu kulunu mahsun ettiler.

Saymadım, kaç kapı yüzüme döndü
Sırtımdan vuranlar, dost gibi güldü
Kaç sevgi; içimde ruhum da öldü
Ya Rab! Bu kulunu mahsun ettiler.

Gök yüzü karanlık şimdi gönlüme
Gündüzün geceden, böyle farkı ne
Her nesne, taş duvar, gelir üstüme
Ya Rab! Bu kulunu mahsun ettiler.

Her günüm, bir ömre  bedel değil mi ?
Bunca zulüm, keder, azap değil mi ?
Kul Ersoy; bir garip kulun değil mi ?
Ya Rab! Bu kulunu mahsun ettiler.