.
.
.
.
.
bir toprak mezarın tüm köşelerini tutup
günçiçeğinin gözsüz gövdesinden
öylece ağlıyordu
oysa daha dün
daha dün değişmeden önce belleği
ucu törpüsüz düşleriyle uçmaya çalışıyordu
nisanda üşüyen yağmur...
.
.
.
.
Kayıt Tarihi : 11.6.2008 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!