Vuslata ne Kaldı Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Vuslata ne kaldı şunun şurasında
Yürürken zirvesine hiçliğin
Beşer şaşar demişler
Ey Adem oğlu

Bir adımlık yoldasın aslında
Görünse de sonsuz uçurum
Nefsinle kavgadaysan hâlâ
Kalbine sor, kimde durmuşum?

Bir damla gözyaşına sığar hakikat
Sakın geç kalma secdeye
Toprak bekler, suskun ama sadık
Ey fânî, uyan rüyaya değil gerçeğe

Kördüğüm olmuş hevesin, arzun
Çözülmez el açmadan semâya
Nice sultanlar geçti bu yoldan
Hepsi sustu, vardıklarında duâya

Zaman eğilir, mekân susar bazen
Bir "ol" emrinde gizlidir sır
Ey nefsine mağlup kahraman
Kılıcın kalpte, düşmanın içindir

Aynaya her baktığında hatırla
Toprak değil sadece yüzün
Bir emanet, bir nefes kadar sende
Ey Adem oğlu, nedir övündüğün?

Gölge sanırsın sahip olduklarını
Aslın yok, yoksun sen var sandıklarınla
Kabir sessiz sorular sorar bir gün
Hazır mısın, cevabın var mı ?