Vuslat Ve Tezat Şiiri - Mutlu Coşkun

Saçları dalgalanan bir ceylandı esen yelde
Özlem duyduğumda sesime ses,sesine ses bulamadığımdı
Dokunamadığımdı
Dokunacak kadar yakın olduğum...
Uzanamadığımdı
Sesini duyacak kadar yakın
Sesimi duyuramayacak kadar uzak olduğumdu
O ateşini görüp ısınamadığımdı
ışığını görüp de kızardığım,karardığım,aydınlanamadığımdı
Yüzüne bakıp gözüne bakamadığımdı o
Gözlerinde gözlerimi gözleyemediğimdi
Göremediğimde ağladığım
Gördüğümde gülemediğim
Görsün diye yolundan geçtiğim
Görmesin diye önünden kaçtığımdı
Bir umut! deyip vazgeçemediğimdi
Ayrı dünyalarda düşünemediğimdi...
Ya ben onun dünyasında olmalıydım,ya da o benim dünyamda olmalıydı
Ya ben onda olmalıydım, ya o bende
Tek can olmalıydık çift tende
''Ah! bir bilse''dediğim
''Rabbim ne olur! bilmesin''dediğimdi
Susuzluğumda serabım
Canımdan geçip ondan geçemediğimdi
Üzüntüsüne üzüldüğüm,sevincine sevinemediğimdi
Çok sevdiğim fakat hiç sevemediğimdi
İlk şifrem,tek hattatlığımdı
Siretin surete galebe çalamadığı andı velhasıl