Vuslat Mevsimi Şiiri - Arife Özden

Abıhayat içtiğim sözlerinden
Gönlüme konan huzur kuşum nerede
Kanatlarından taşan
Binlerce tohum filizlenirdi içimde
Tebessümün
gözbebeğime yıldızlar taşıyan
muzip çocuk
Henüz mevsimi değil
nereden çıktı bu yolculuk

Boynuma muska diye
astığım resimlerin
Bir kor gibi yakar tenimi
Yakamoz düşer izlerine
Payıma kaç Asırlık hasretin kalır.
Hicran kuyularında demlenir gönül
Köhne duvar diplerinde gölgen
Her çizgimde adın yazılı
her beyazımda bir hatıran
Söyle bana kehribar kokulum
vuslat mevsimi ne zaman

Ömrümün ilk çağlarında rastladığım
Gözlerin
gönlümün lebideryası
Bin kelimeye sığmazken
bir dizede esrarı
Bir ritim eşlik eder
kırlangıçların yasına
Nasıl hayran kalınmaz
göç ayini dansına