Vurgun Şiiri - Nazmiye Kayar

Gene buralardayım;
Aynı diyarda,aynı insanlarlayım.
Bir vurgun yedim
Arkamı döndüğümde kimseler yoktu,
Bir sele kapıldım,
Önüme duran bir taş dahi yoktu.
Sadece bir vurgun benimkisi,
Yönünü kestiremediğim bir rüzgar.
Acısını yüreğimde hissettiğim,
Serin çağlayanların bile durduramadığı bir yangın,
Bir kurşun benimkisi,
Kalbimi delip de geçen.
Bir hançer gibi acısı yıllarca dinmeyen.

Gülme yüzüme,arkamdan konuşma,
Bak dinle,gün olur devran döner,
Gülen taraf ben olmasam da ben olurum,
Yaşam tersine döner........!

(İstanbul - 2000)