Vurgun Şiiri - Hüseyin Muşmal

VURGUN

Geçip gitsem ben de artık yar senden
Olmayanı olur görmek ne mümkün
Bu can bir gün çıkacak ya bu tenden
Cezam olsun ölünceye dek sürgün

Kal der isen inanırda kalırım
Yok mu gider gelmez diye bir korkun
Bilmez misin gider isem ölürüm
Ben olurum dilindeki tek türkün

Eski libas gibi kenara koysan
Giymesen de arada bir sen dokun
Tokan olsam saclarınla hep sarsan
Nefesimdir boynundaki o kokun

Olmaz dersen bükerim de boynumu
Giderim ben ve son olur bu vurgun
Bir daha da açmam garip göynümü
Öldü dersin kimsesizdi ve yorgun

Neydi adı Eşref miydi kim bilir
Kimse bilmez içimdeki çocuğun
Öldüğünü herkes duysa kim gelir
Var mıdır ki sahibi de yokluğun