Vurdular Mührü Şiiri - Alparslan Aydın

Ve yıkıldı gök, yarıldı yer
İndiler gökten birer biner
Kut ile
Gök gözlü,
Kurt bakışlı yiğitler.

Ötüken’den kopan bir sel oldular
Altaylardan bir fırtına, bir yel
Han Oğuz’dan bu yana
Şad verdi şadlık getirdiler
Cümle cihana
Pusatı kurt nakışlı yiğitler

Ateş oldu dağ erittiler
Dağlaşıp dağ yürüttüler
Ne Sedler tutabildi
Ne denizler yutabildi
Nam saldılar her yana
Kaşları kurt çatışlı yiğitler
Düşerken bir bir toprağa
Vatana olurken her biri maya
Yürürken kut ile uçmağa
Al oldular bayrağa
Yol oldular kızıl elmaya
Yüreği kurt atışlı yiğitler.

Ne tarihe ne kabre sığdılar
Zulme düşen yıldırım
Zulmü yutan çığdılar
Onlar ki dün, bugün yarın
Onlar ki her çağdılar.
Düşünmeden gönlündeki gülleri
Düşünmeden gül kokan elleri
Dönmeden bir adım geri
İleri hep ileri
Han Oğuz’dan beri
Koştular vatan olmaya,
Yesevi’nin alpleri,
Alparslan’ın erleri.

“Titre ve kendine dön”
Haykırdı Bilge Kağan
Asya’nın Bozkırından
Ve titretti çağları
Fatih Sultan
Konstantiniye surundan.
Yürüttü gemileri dağlardan
Ve aşıp tüm çağlardan
Kopup geldi Nuhça bir tufan.
Su içip üç kıtadan
Desturu Korkut Ata’dan
Oğuz’un yüzbinleri
İnletip göğü yeri
İlay-ı Kelimetullah için
O tek büyük İlah için
Koştular şafaktan şafağa
Aman vermeden alçağa
Hak Muhammet’ten Mustafa’ya
Halel vermeden davaya
Vurdular mührü şan ile
Vurdular mührü kan ile
Vurdular mührü can ile
Ve hiç bitmeyen heyecan ile
Vurdular mührü her çağa.