Vural Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Kendine benzeyen sokaklar seçti hep,
ışığı az, sesi bol…
Ama en çok susan köşeleri severdi
çünkü orada kimse incitmiyordu.

Bir kahve dumanında sakladı çocukluğunu,
bir şiirin ucuna astı gençliğini.
Kimseye anlatmadı ama
her mısra bir yara izi gibiydi –
kapanmamış, ama kanamayan.

Derlerdi ona “kitapsız şair,”
oysa onun her gün batımında
gökyüzüne yazdığı bir kitap vardı –
sayfası bulut, harfi yalnızlıktı.

Cebinde yoktu belki
bir yayıncının mürekkep izi
ama her kelimesi
sokakta büyümüş bir duanın özeti.

Kimsesi olmadı belki,
ama dost bildiği gölgeler susmazdı ona.
Ve en çok o zaman yazardı:
“Ben buradayım,
yaşamaktan vazgeçmedim daha.”

Vural…
hayatla dövüşürken şiir yazan adam…