Vur Öldür Beni Şiiri - Ramazan Sarıtemur

VUR ÖLDÜR BENİ

Her ne kadar gülmesem de,
Ağlamayı da pek bilmezdim,
Ateşi sevmesini bilirdim de;
Beni de yakacağını bilemezdim.

Vur öldür beni; beni benden alan,
Vur öldür beni, beni yüreğimden vuran.

Uyumanın dışında gözlerimi kapamazdım.
Bir baharın, bir damla yaşa sığdığını,
Sen gözlerimden düşünce anladım.
Anladım ki, yokmuş hayat adadığım...

Vur öldür beni, beni yüreğimden vuran.
Vur öldür beni, beni baharımda koparan.

Parça parça eriyip tükenen bedenim,
Öfkemin, pişmanlığımın sebebi değil.
Çatlayan yürekten sızan aşk, akan ızdırap,
İşte bu kırgınlık; sebep olduğun bu ayrılıktır.

Vur öldür beni, beni baharımda koparan,
Vur öldür beni, beni hayata kırdıran.

Madem yolcusun, madem ki gideceksin, unutma;
Beni düşürdüğün toprağa, bir gün sende düşeceksin.
Çile bahçesinde sevgimle büyüyen
Bu günün saray çiçeği, yiğidin gözbebeği,
Bu gidişi kadere sayman doğru değil!

Vur öldür beni, beni hayata kırdıran.
Vur öldür beni, beni yüreğimden vuran.