Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Şairmiş adam şiire adadığı için kendini, kalemi kılıç yerine bir demet kır çiçeğine benzetirmiş. Yasaksızca gezermiş bu şehri ve her köşesine bir mısra karalamış okumaya yüz tutanlar için. Gördüklerini dillendirirmiş yazılarında, okuyanlara yeni bir dünya sunarmış hayallerinin içinden. Sözlerini kaleme nakleder dinlediklerini özete almadan yazarmış. Hiç sıkılmadan yorgun gözleriyle her gün masasına oturup dünyaya bakıp insanların içinden, anlatırmış yine o insanlara kendi gözünden kendi diliyle. ...
