Visâl; Kadim Aşkların Düşü

İçimdeki kaçıncı fırtına bu amansızca kopan,
Beynimi tarumar, bedenimi yerle bir eden..
Ruhumu her defasında yeniden kanatan..
Bu kaçıncı keder, an be an beni öldüren..

Kim bilir kaç gece zindan oldu mekânın,
Kim bilir kaç hece dilinde lâl,
Gözlerinde âmâ oldu bakışların,
Kim bilir…

Beynim kalabalık bir şehir gibi,
Göz gözü görmüyor, kimse birbirini tanımıyor..
Yüreğim ıssız bir sokak,
Anlatacaklarını susmuş, susacaklarını konuşmuş gibi.
Hissiz, sessiz..sensiz.
Tarifim yok, bilmediğin üzere derbeder bir haldeyim.
Bazen Can’ına susamış deli cesaretinde,
Bazen de ürkek bir güvercin misali,
Pencere kenarına sinmiş gözyaşlarımı gizleme telaşındayım..
Ve bu telaş beni içten içe bitirecek bunu da çok iyi bilirim.

Kim bilir kaç gece uyku görmedi gözlerin,
Kim bilir,kaç sokak başında ayaz kaldı ellerin,
Soğuk tutmuş yaralı yüreğin..
Kim bilir…

Ben çıkmaz bir sokakta uzun bir yolu hayal eder gibi,
Bekledim gelmeni..
Her şubat soğuğunda yeniden doğurdum seni..
Yeniden büyüttüm..
Her mart canımdan can koptu ölümümü gördüm..
Bahar gözlerimden çekildi.
Eylül hiç bitmedi,
Hazan çiçekleri de soldu can’ım.
Mevsimler gelip geçti bi-haber,
Ben kar misali her mevsim saçlarıma yağdım..

Kim bilir kaç gelincik çiçeği incindi ellerinde
Kim bilir kaç tütün çektin ölesiye ciğerlerine..
Düşüncelerini uyuşturmak istercesine..
Kim bilir..

Kalbimin ritmi bozuk, nefesim gayr-i ihtiyari
Çayım şekersiz, kahvem sütsüz, sohbetim sensiz..
Gönül gözüm perdeli, aklım mukâyetsiz..
Unuttum desem kendimi de..
Lakin unutmadım Cuma gecelerini de..
Birer tesbih tanesi gibi dağılırsın dualarıma..
Açarım ellerimi semaya..
“Amenna ve Sadâknâ…”
İşittim ve itaat ettim, razıyım Allahım..
Razıyım ve muhtacım senden gelen her Hayr’a..