Yoruldum
Anlamaya çalışmaktan herkesi...
Bir sen, bir o, bir kendim oluyorum...
Neticeye ulaşmış addediverecekken,
Yeni satırlara yer açıp bir virgül daha koyuyorum...
Dağıtıyorum düşüncedeki bütün taşları,
Karanlık sokaklarda kaybolup
Bana geri dönüyorlar
Kuyruğuna dolanmış kediler gibi...
Düğümler... düğümler...
Hayatın kendisi bilmece mi?
Kapanmıyor kapılar,
Tüm gücümle itmeme rağmen...
Geride bırakmak istiyorum
Olmuyor;
Bir tel dolaptabın içinde gizli
Geçmişi soluyorum...
Kayıt Tarihi : 17.11.2025 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
