Virane Şiiri - Mert Ali Bedel

İçimden Geçiyorsun
İçim geçiyor sana,
İç geçiriyorum, hatrıma sürdüğün aşkına.
Şimdi bir bağdır, viran olan gönülde;
Hep acıdır, pas tutar söyledikçe.
Dilimlenir, dilde duran her sözcük,
Vuslat hayali hatırlanır eskidikçe.

İçim geçiyor,
İş işten geçiyor.
Kayıp gidiyor elde duran her şey,
Zaman acımasız bir oyun oynuyor:
Seni benden, beni senden, beni benden alıyor.
Geçmiş kir tutuyor hatırladıkça,
Katmanlanıyor dağınık maziler; hiçbir şey geçirmiyor.
Çözülmez bir düğüm atılıyor ömre,
Ölümün en çok unutulduğu yerde.

İçimi deşiyor,
İçimi deliyor.
Yitiriyor anlamını aranılan her yerde.
Ki aşk, adına şiir yazmak değildir;
Adınla başlamaktır her şiire.
Nereden düşmüş bu acı göklerden yere?
Bu elem nereden girmiş ömrüme?
Neden çalınmış hatrıma kara bir leke?
Susma sevgilim, sen söyle.
Durma gel içimden, iş işten geçmeden.