Veysi Tural Şiirleri - Şair Veysi Tural

bu gece
karanlığın gözyaşları öper çiçekleri
kıvılcımlanır yer gök
tutuşur karanlıklar

Estel güneşinden

l-
gönül değirmeninde
eski dostlar bölüşür
sıkıntı, hüzün, keder
mutluluğa dönüşür
* *

duruyor yaşam
donuyor yüreğimde kan
buzullara çarpıyorum sanki

bir canavar düdüğü
bir bebeğin sessiz çığlıkları

bir renk cümbüsü
gökkusagi
gökkusaginin alni ak

beyaz kuslarin uzun seferi
renkleri

senden uzak bir gündüz
üstüme devirdi karanlığı
döndüm durdum yatakta
üşüdüm
uyuyamadım
kabuslar sıraya girdi

buğusu tüten
sis pus içinde
bir beşikte uyur
bahar geceleri
diyarbekir
dicle’nin ninnisiyle

tutma çaresizliğimi
yalnızlık uçurumlarında yuvarlansın
bırak
bu yürek
sıkar boğazını kinin
nefretin

üşüyorum
kor bakışlar
doğup batan gönlüme
melül
mahzun
soluk benizli

dağıttı güneş karanlığı
tutuklandı kara bulutlar
hop'taki pınardan su içmeğe inmis
serçeler
kırlangıçlar

ben bir öğretmenim
şafağın ilk ışığı
benimle akar gün
karanlıktan aydınlığa

ben bir öğretmenim