Veysel Pirim Şiiri - Özcan Kurt

Beni öz sevgisinden var edenim;
Su verme biraz ben bulut bekleyim,
Biraz yaşayayım biraz öleyim,
Kaybetmeden değer nasıl bileyim?

Acıların tortusunda demimiz,
Çocuğuz hep düşe kalka yürürüz,
El es ten ötedir bizim izimiz,
Delmeden kozayı nasıl gideyim?

Tanrısıyım ben tüm hücrelerimin,
Ara sıra dinler kulak veririm,
Taş toprakla söyleşen bir deliyim,
Susmadan lisanı nasıl diyeyim?

Özvecan çobanım beden güderim,
Bak dolaşık yumak bütün ederim,
Yeşil kırmızı gül kan toprak benim,
Veysel Pirim gibi bende gideyim.