Veysel'in Anısına Şiiri - Ömer Sönmez

Seni görmedim.
Görsem bile bu kadar tanıyamazdım,
Sazını, sesini, türkülerini biliyorum.
Radyoda sesini, sazını dinliyorum.
Taze, taptaze yaşıyorsun,
Türkü söylüyorsun.
"DOSTLAR BENİ HATIRLASIN" diye,
Dostlar seni nasıl hatırlamaz.
Görmeyip duyan,
Kalbinin ışığıyla gören dostlarını.
Dostların seni unutmayacaktır.
Düğün olsa bayram gelse,
Aylar yıllar geçse,
DOSTLAR SENİ HATIRLAYACAKTIR.
Sen duyan kulak, gören göz,
Hissedden kalpsin.
Sen toprak, çiçek, ağaç, meyvesin.
Sen yaşayan tabiatsın.
1980