Vesselam Şiiri - Sümeyye Batu

Gitmek kolaydı,
Asıl acı kalanaydı.
En kötüsü ona olmuştu.
Tüm dert ona kalmıştı.
Zordu belki döner diye beklemek...
Dönmeyeceğini bile bile sabretmek.
Alışmıştı imkânsız zorluklara
Olmayacağını bilerek kahrolmaya
Kolay mıydı ? Seni sevmeyen birini
Günlerce, haftalarca, aylarca belki yıllarca beklemek.
Kim yapardı seven insandan başka ?
Kim düşünürdü konuşsana ?
Kalana yazık değil miydi ?
Tüm yük ona kaldığı için ezilmişti, erimişti, yok olmuştu.
Bir yere kadardır herkesin sabrı
Bir yerden sonra sabrın yerini alırdı bir başkası...
Mümkünsüzlük; mümkündü, mümkün olmayan bu şehirde...
Gidende çekmiş midir bu acıyı böyle ?
Dibine kadar hissede hissede.
Bundan sonrasında ne olacaktı peki ?
Herkes arkasını dönüp gelecek miydi görmezden ?
Düşünmeden, sevmeden...
Gidene ne oldu ? Hoşçakalabildi mi ?
Yoksa o da kalan gibi hissizleşti mi ?
Duygularla oynamak böyle bedelsiz miydi ?
Kim kimi canı gibi severken bırakıp gitmeyi seçerdi ?
Zor olan basitleşti mi ?
Hayat bize kendini yanlış tanıttı.
Bizim olmayan her şeyi, bizimmiş gibi sevdirdi.
Her defasında kandık ya da inanmak istedik..
Velhasıl, canımız gibi severken kaybettik.
Hiç gibi, hiçe sayılarak son zerremize kadar...
Gıdım gıdım kaybettik.
Vesselam.