Veresiye Şiiri - Muhsin Emre

param yoktu Usta!
dükkanı boşaltmış hanımdan biri
indirmiş defterleri bir bir

param,
yoktu Usta!
ben, ne yazdımsa
ne yazgımsa
ne aradımsa
ne soygunsa
“ne” soyunduysa karşımda
ney yaşadımsa mahlasın altında
ney çalındıysa Ay Muhsin Emre makamında
ne astımsa kambura çürük halatta
ömren, şiire borçluyum.

ne anıtsa kalan geri
ne anlattıysa kağıttan gemi
ne kaldıysa benden geri
şairin Usta!
yine mi şiire borçluydu.

benim param çalındı Usta!
kızıl aktığında kanım en ucuz
mürekkebi Pelikan aldım,
yine mi yazamadım Usta!

ne’yse eden beni Kambur
ne sapladımsa arşive gürbüz bankta
ne kalırsa tozlu ayakkabı kutularından içeri
aman kazıyın, gagalamasın kuşlar sonra Usta

sana çok teşekkür ederim
ben pahasına boğuldum
yemin olsun
ısmarlama tezgahtan boğanın
varasıya hanıma doğruldum

afiyet olsun Usta! biliyorum sen çaldın
mısırları okusan yeterdi aslında