Verâ'sın Gönül Şiiri - Mehmet İslami

VERÂ’SIN GÖNÜL

Âyeti Kübra diyor: On Sekiz Bin
Âlemin özünde yarasın gönül
Güleyim istedim lütfûnla senin
Güldürmeyen bahtı karasın gönül

Yaratanca tezyinatla süslenen
Sevdiğine yüreğinden seslenen
Halkolduğu toprak ile beslenen
Abd-i sâlih olan verâsın gönül

Katrende derya vüs’ati gizlenmiş
A’mâ’dayken Habib diye özlenmiş
İlâhi örtüsü bazen tozlanmış
Nûr ile kir akan deresin gönül

Bir katre su iken aslı mevhumun
Et, kemik, sinirlerle olduğunun
En şerefli ma’lukâtısın O’nun
Bu kevni mekânda, neresin gönül?

Meleklerden üstün kıldı yaratan
İSLÂMİ’ye hissesini al buradan
Diyerek çağlattı nûrlu dereden
Sen külli âlem-i küresin gönül

23 Cemâziyelâhir 1440 Hamis
28 Şubat 2019 Perşenbe
15 Şabat 1434
Kasım 113