Velidayı Şiiri - Ali Kemal Bozkurt

VELİDAYI

Gönül bahçesinde çiçek satardı
Sahursuz niyetsiz oruç tutardı
Evi yoktu can bağında yatardı
Fakirlik insana suç velidayı

Yola bakar umudunu beklerdi
Eski derde yeni dertler eklerdi
Yaşlı yüreğinde sırrın saklardı
Gönül defterini aç velidayı

Beyaza hasretti kara bağlardı
Mahzun bakışları yürek dağlardı
Her bayramda anam diye ağlardı
Anasız yaşamak güç velidayı

El tutmak istedi eli yetmezdi
Kuru lokmasına haram katmazdı
Nefsi için vicdanını satmazdı
İrem de yerini seç velidayı

Fakirim yaşlıydı hem de öksüzdü
Devamlı susardı birde sessizdi
Gönülde kraldı ama taçsızdı
Kaderin rahmeti taç velidayı

Doğuştan yetimdi kimsesi yoktu
Bir ömür yaşadı yollara baktı
Garibim ölürken gözyaşı döktü
Akan gözyaşları bac velidayı..
Garip BOZKURT
Şair şiirlerinde:
Bir Velidayı bir Kulzade yarattı onu yaşadı ve öldü.